«Ο απόλυτα homo economicus είναι ένα πλάσμα του υποπροϊόντος μιας ολοφάνερα εκφυλιστικής εξειδίκευσης. Έτσι σε κάθε κανονικό πολιτισμό ένας απόλυτα οικονομικός άνθρωπος, δηλαδή κάποιος που βλέπει την οικονομία όχι σαν σύστημα μέσων αλλά αντιθέτως σαν σύστημα σκοπών στους οποίους αφιερώνει τις κύριες δραστηριότητες του, θεωρείτο πάντοτε δικαίως σαν άνθρωπος χαμηλότερης κοινωνικής προέλευσης, χαμηλότερης από πνευματικής άποψης και επιπλέον από κοινωνικής ή πολιτικής. Πρέπει επίσης να υποστηρίξουμε ότι πάνω από την οικονομική σφαίρα είναι ανάγκη να εκδηλώνεται μία τάξη ανώτερων πολιτικών, πνευματικών και ηρωικών αξιών, ένα σύστημα που ούτε θα ξεχωρίζει ούτε θα ανέχεται οικονομικές τάξεις και δεν θα γνωρίζει τον διχασμό μεταξύ «καπιταλιστών» και «προλεταρίων». Ένα σύστημα αποκλειστικά με όρους οι οποίοι θα καθορίζουν τα πράγματα που αξίζει να ζήσεις ή να πεθάνεις για αυτά.»
Σύμφωνα με το παραπάνω απόσπασμα από το έργο «Άνθρωποι Μέσα Στα Ερείπια» του στοχαστή Ιουλίου Έβολα, η επικράτηση «οικονομικοκεντρικών» νοοτροπιών στον κοινωνικό ιστό αποτελεί προϊόν εκφυλισμού του και σημάδι παρακμής ενός έθνους. Στην περίπτωση της κατηγορίας των νεοελλήνων «homo economicus», όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, δεν μιλάμε απλώς για ένα κοινωνικό ζήτημα αλλά για τη ρίζα, την αιτία που μια ολόκληρη γενιά μεγαλώνει χωρίς ελπίδα για αυτόν τον τόπο. Διότι το πολιτικό καθεστώς που πολεμάμε και η σάπια αυτή κλίκα μισελλήνων που κυριολεκτικά μας δολοφονεί, δεν ψηφίστηκαν μόνα τους.
Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, μια Ελλάδα που για δεκαετίες λυμαίνονται οι ίδιες ληστροσυμμορίες με περίβλημα δημοκρατικών πολιτικών, είμαστε πολέμιοι ενός νοσηρού φαινομένου, του κενού αξιών ανθρώπου, του «παρτάκια» νεοέλληνα που φρόντισε να φορτώσει στις πλάτες άλλων τα βάρη που προέκυψαν από τη δική του ψήφο σε λαμόγια για ρουσφέτια όλα αυτά τα χρόνια. Του χειραγωγούμενου αυτού τύπου ανθρώπου που προκειμένου να μπορεί να συνεχίσει τη χωρίς συλλογικούς και εθνικούς στόχους εύκολη ζωή του, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να ψηφίζει ωφελιμιστικά, να κάνει πως δεν βλέπει, να κάνει πως δεν ακούει, να σιωπά και να στηρίζει εθνοπροδότες και ληστές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της εγκληματικής ανθελληνικής Αριστεράς με το ποινικό μητρώο. Εώς πότε;
Πρόκειται για μια γενιά που έλαβε παιδεία από τα μαρξιστικά κομματόσκυλα που μονιμοποίησε στον κρατικό μηχανισμό το ίδιας ιδεολογικής προέλευσης βαθύ ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή μας κυβερνά μια χαοτική μάζα αναθρεμμένη ώστε να παρουσιάζει ισχυρή αλλεργία σε οτιδήποτε εθνικό, ασίγαστο μίσος για οτιδήποτε περιέχει τη φράση «ελληνική φυλή», ένα σύνολο μαζανθρώπων σπουδαγμένων αλλά όχι καλλιεργημένων, γνώστες μιας Ιστορίας που γράφτηκε από τους νικητές, με μοναδικό στόχο ζωής τη συντήρηση του παρακμιακού τους είναι. Ο homo economicus είναι αυτός ο οποίος θα αρχίσει να αντιστέκεται αν και μόνο αν του περικόψουν τον μισθό αλλά την τραγωδία των Ιμίων στην καλύτερη περίπτωση την αγνοεί. Είναι αυτός ο οποίος συμμετείχε στο τσίρκο της διαμαρτυρίας των...κατσαρολικών μερικά καλοκαίρια πριν ώστε να διαμαρτυρηθεί για τα οικονομικά μέτρα αλλά σήμερα ψηφίζει τους ίδιους προδότες, τους ίδιους κλέφτες, τους ανθρώπους που έχουν στα κόμματά τους Τούρκους πράκτορες, τους ανθρώπους που βρίσκονται στη λίστα Λαγκάρντ, τους ανθρώπους που βάσει δικαστικών αποφάσεων εμπλέκονται σε σκάνδαλα εκατομμυρίων, τους ανθρώπους που εγκαινιάζουν «Μουσεία Κεμάλ Ατατούρκ», τους ανθρώπους που οργανώνουν συσσίτια μόνο για λαθρομετανάστες, τους ανθρώπους που υφαρπάζουν τις εναπομείνασες περιουσίες που βρίσκονται σε ελληνικά χέρια μέσω δυσβάσταχτων μέτρων, τους ανθρώπους που δίνουν εντολές στα ΜΑΤ για επέμβαση σε διανομές τροφίμων επειδή προορίζονται μόνο για Έλληνες, τους αλήτες που έκλεισαν στη φυλακή εκλεγμένους από τον Λαό Έλληνες βουλευτές, τους θρασείς που με αλαζονεία αποκαλούν τη Χρυσή Αυγή «μόρφωμα» δύο χρόνια μετά την είσοδό της στο ελληνικό κοινοβούλιο, θεωρώντας εαυτόν φυσικά ανώτερο από τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου, τους επικίνδυνους εντολοδόχους που συμμετέχουν στα Ιουδαϊκά Συνέδρια στα οποία αναίσχυντα γλύφουν και υποκλίνονται και τολμούν να παραδέχονται ότι συνεργάζονται με αυτά.
Η σιωπή του homo economicus μπροστά στα εθνικά εγκλήματα που συντελούνται συνιστά βαριά αλλά όχι ανίατη αστική ασθένεια. Προτού το εκφυλιστικό δίδυμο καπιταλισμού - κομμουνισμού επεκταθεί πολιτικά και ιδεολογικά στον πλανήτη, ο κυρίαρχος ελληνικός νους είχε παράξει το ιδανικό πρότυπο ζωής, αυτό του εθνικιστικού τρόπου ζωής. Ο νεοέλληνας του τίποτα, ο νεοέλληνας της μάσας, του βολέματος, ο αδιάφορος για τις κραυγές του ομοεθνή του που αργοπεθαίνει μέσα στη σκοτεινιά των καιρών μας, αποτελεί το προϊόν μηχανισμού σιωνιστικής προπαγάνδας τουλάχιστον μιας εκατονταετίας, που στοχεύει σε ισχνά εθνικά αισθήματα προκειμένου να επιτύχει τη διάβρωση του οικονομικού ιστού κάθε κράτους και την αρπαγή της γης και των φυσικών του πόρων πιο εύκολα.
Κατά τον Καζαντζάκη, ο καθένας από εμάς δεν είναι ένας (όπως προβλέπει ο ατομιστικός πυρήνας της νοοτροπίας του homo economicus), αλλά είναι ένα «σώμα στρατού». Ενός στρατού προγόνων που πέθαναν ώστε να έρθουμε εμείς στη ζωή, και απογόνων που πρέπει να λάβουν από εμάς τη δάδα και να τη φτάσουν ψηλότερα. Στη δική μας κοσμοθεωρία, ο Αγώνας δεν έχει στόχο μόνο την πολιτική άνοδο και επικράτηση στα ελληνικά πράγματα, ο Αγώνας μας έχει ως στόχο τη Γνώση, τη Γνώση ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να είναι κι αλλιώς· μπορεί να έχει τα θεμέλιά του στο να αφήσουμε ένα κομμάτι μας πίσω μας για πάντα, στο να βοηθήσουμε το έθνος να ζήσει, στο να μην προδώσουμε τους προηγούμενους, τη Γενιά των Ηρώων που σαν Στρατηγός δίνει εντολή, μέσα από τους θρύλους και τις παραδόσεις μας, τι πρέπει να κάνουμε: Να Πολεμήσουμε!