Επιστολή αναγνώστη: ΟΙ ΑΔΕΞΙΟΙ ΔΕΞΙΟΙ

    Τελικά δεν χρειάζεται να είναι κάποιος προφήτης για να μαντέψει τα πολιτικά δρώμενα έτσι όπως αυτά διαμορφώνονται στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Αν εξαιρέσουμε αυτούς που εσαεί θα τους σκεπάζει το πέπλο της λήθης κατά τ΄ άλλα λίγη προσοχή χρειάζεται και όλα ξεκαθαρίζουν στο λεπτό. Αφορμή για το παρόν πολιτικό κείμενο στάθηκαν οι διάφορες δηλώσεις, πρωτοκλασάτων και μη, στελεχών της απελθούσης κυβερνήσεως.

Συναντήσεις Ντόρας – Καραμανλή για το πώς θα "φάνε" τον Σαμαρά, "φωνάζει" ο Καραμανλής δια μέσω του Αντώναρου στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, γιατί μόνος του δεν το επιτρέπει η θέση του, σκούζουν στα τηλεπαράθυρα οι βουλευτές για τα λάθη Σαμαρά, λες και μας δείχνουν τη σχέση γιατρού ασθενούς για να αποποιηθούν ευθυνών, με λίγα λόγια αχταρμάς. 

    Η αρχαία ρήση "αρχή άνδρα δείκνυσι" έρχεται να επιβεβαιώσει τους πάσχοντες από πολιτική μυωπία, πολιτικούς μας. Αλλά και τους παρατρεχάμενους συνεργούς τους, τις κίτρινες φυλλάδες και τη μαστροπό τηλεόραση.

   Θα πάμε αρκετά χρόνια πίσω, τότε που ο "εθνάρχης" αλλά και επωνομαζόμενος "κηπουρός", δήλωνε πως "η Κύπρος κείται μακράν" που εκτός την παράδοση του μισού νησιού στους Τούρκους, έδωσε και την ευκαιρία στους καταπατητές του νησιού να αλωνίζουν μέχρι και σήμερα στο Αιγαίο. Με τις Ελληνικές κυβερνήσεις απλώς να παρακολουθούν το αλώνισμα. Ως κυβερνήτης νομιμοποίησε το Κ.Κ.Ε, κάνοντάς το ρυθμιστή του πολιτεύματος. Έπειτα παρέδωσε τη χώρα στον Α. Παπανδρέου, μήπως δεν ήξερε σε ποιανού τα χέρια θα παρέδιδε τη χώρα; Βεβαίως και ήξερε πάρα πολύ καλά το ποιόν του Α. Παπανδρέου, αλλά βλέπετε προείχε η Προεδρία. 

    Έλα όμως που το ίδιο έπραξε και ο ανιψιός του κυβερνώντας προ μερικών ετών τον τόπο. Ο ανιψιός είχε όλη την καλή διάθεση να κυβερνήσει αλλά το μόνο προσόν του ήταν η ατολμία και η ανικανότητα. Η "επανίδρυση του κράτους" και ο πόλεμος "κατά των νταβατζήδων" που είχε σαν σύνθημα, έμειναν στα λόγια. Και αλήθεια να αποδειχτούν αυτά που λέγονται κατά καιρούς, ότι ήθελαν να τον βγάλουν απ΄τη μέση σκοτώνοντας τον, συνεχίζει να μένει αδικαιολόγητος. Φανταστείτε να έκαναν το ίδιο οι Λεωνίδας, Θεμιστοκλής, Καποδίστριας, Μεταξάς κλπ. Δεν θα υπήρχε Ελλάδα σήμερα. Εγώ όμως ρίχνω και άλλη μία πολιτική ευθύνη στον Καραμανλή τον νεώτερο: την επάνοδο του Α. Σαμαρά στην Ν.Δ ως υπουργού πολιτισμού, και μετέπειτα ως αρχηγού της. Και για να ευθυμήσουμε, η περίπτωση του ανιψιού μου θύμισε μια ατάκα από τον παλιό Ελληνικό κινηματογράφο, όπου ο Λ. Κωνσαντάρας μη έχοντας ο ίδιος την ιδιότητα του ιατρού ρωτά τον συνομιλητή του. "…..εγώ έχω όλη την καλή διάθεση να σου κάνω εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας, εσύ κάθεσαι";  

    Στο μεσοδιάστημα των Καραμανλήδων, άλλο πολιτικό τζάκι πήρε στα χέρια του τις τύχες του Έθνους, που ευαγγελιζόταν και αυτό κάθαρση, η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη. Υπήρξαν καινοτόμες πολιτικές προτάσεις από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά καμία δεν ευδοκίμησε.  Στα μέσα του πολιτικού της βίου, αφού προκάλεσε τη δίκη του αιώνα, και πολύ καλά έκανε, το μόνο που κατάφερε να φέρει εις πέρας ήταν να στείλει τον Α. Παπανδρέου ξανά στην εξουσία, αντί στην φυλακή. Ποιος δε θυμάται την στήριξη στον Α. Παπανδρέου από τον Κ. Καραμανλή με δήλωση - παρέμβαση στη Δικαιοσύνη: "οι πρωθυπουργοί δεν δικάζονται, απλά πάνε σπίτι τους".

     Η δικαιολογία των υποστηρικτών της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τα παραπάνω, που δε σταμάτησαν να το λεν μέχρι και σήμερα είναι ότι: "άμα προβαίναμε σε πολιτικές ριζοσπαστικές λύσεις, οι άλλοι (κεντρώοι - αριστεροί ) θα σήκωναν και τις πέτρες. Αλλά κύριε Μητσοτάκη η πολιτική προϋποθέτει πέραν των ικανοτήτων και πολιτικό αισθητήριο, που εσείς ποτέ δεν είχατε.

     Τα καμώματα της κυβέρνησης Σαμαρά τα βιώσαμε όλοι στο πετσί μας και επειδή είναι πρόσφατα δε θα αναφερθώ σ΄ αυτά.

     Το παρόν πολιτικό κείμενο αποτελεί και ένα είδος αυτοκριτικής. Δεν θα σταματήσω να μέμφομαι τον εαυτό μου για το εξής: τη στήριξη με τη ψήφο μου των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Καραμανλή νεώτερου.

     Αγαπητοί κυρίες και κύριοι μέμφομαι τον εαυτό μου διότι ήμουν κι εγώ ένας απ τους ηθικούς αυτουργούς που οδήγησαν τη χώρα στα σημερινά της χάλια. Αλλά και μέσα από την αποτυχία μου κατάφερα να ξεχωρίσω το Εθνικιστικό κίνημα, που όλα τα προαναφερθέντα κακώς κείμενα τα αντιπολιτευόταν και τα αντιπολιτεύεται ακόμη με θάρρος και παρρησία. Ελπίζω το κείμενο αυτό να δώσει σε αρκετούς από τους αναγνώστες του, την ευκαιρία της αυτοκριτικής.

Υ.Γ : ο τίτλος του κειμένου τυγχάνει διπλής ερμηνείας, κρατήστε όποιον σας βολεύει.