ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΟΦΟΒΙΑ

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Δύο ουσιαστικά που αν τύχει και «βρεθούν» συνάμα σε ένα άτομο, συνθέτουν την εικόνα του αποτυχημένου, αν δε το άτομο έχει και ηγετικό ρόλο, τότε τα πράγματα είναι άσχημα για αυτούς που τελούν υπό την εξουσία του. Ο λόγος, για τους διατελέσαντες Έλληνες πρωθυπουργούς τα χρόνια του μνημονίου.
Δεν θέλω να τους ονομάσω προδότες, απλά γιατί οι προδότες έχουν και κότσια, πράγμα που για τους νυν και πρώην πρωθυπουργούς μας αποτελεί άγνωστη λέξη. Θα τους χαρακτηρίσω ανίκανους και ευθυνόφοβους. Αυτό εξάλλου αποδεικνύεται από τη στάση που τηρούσαν και τηρούν προ και μετά την εκλογή τους. Προ εκλογών ήξεραν να κουνούν το δάκτυλο και να μας παραμυθιάζουν με λόγια μεγάλα.

Αγνοούσαν όμως ότι οι δυνατότητές τους δεν ήταν οι κατάλληλες όταν θα χρειαστεί να κυβερνήσουν. Και τότε τρώγανε τα μούτρα τους· και σαν να μην έφθανε αυτό, ουδείς εξ αυτών είχε την τόλμη και το θάρρος της γνώμης να βγει και να πει στο λαό του, «απέτυχα και αποχωρώ». Και αν ένας ηγέτης δείχνει στα «εύκολα» την αδυναμία του, φανταστείτε τι πρόκειται να συμβεί στα πραγματικά δύσκολα προβλήματα, όταν φερ’ ειπείν κινδυνεύει η ασφάλεια της Χώρας μας, όταν επίκειται πόλεμος. Ειλικρινά δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Η αποτυχία των εμπλεκομένων πρωθυπουργών στα μνημονιακά χρόνια, προσπαθούν να την δείξουν ως ενέργεια που δεν είχε άλλο τρόπο αντιμετώπισης. Ότι , πέρα από τα μνημόνια δεν υπάρχει άλλη λύση. Αυτό διαβάζουμε σήμερα στο άρθρο της κ. Αντωνίου στην κυριακάτικη «καθημερινή» όπου και σας μεταφέρω απόσπασμα αυτού: «Η κρίση λειτούργησε σαν ολετήρας για τα κόμματα, κυρίως η παραδοχή πως εναλλακτική βιώσιμη ενός σκληρού προγράμματος, παρά τις καλές προθέσεις, δεν υπάρχει. Άραγε η κοινωνία και η εκλογική βάση, που παραδοσιακά γητεύονται από υποσχέσεις εύκολων λύσεων, έχουν ωριμάσει μέσα από αυτήν τη διαδικασία, ώστε να αποδεχθούν το αναπόφευκτο της δύσκολης προσαρμογής ή θα ακολουθήσουν εκείνους που, σαν έτοιμοι από καιρό, θα καβαλήσουν το έως τώρα αποδοτικό εκλογικά αντιμνημονιακό κύμα;». το πρώτο σκέλος της άποψης της αρθρογράφου το ανέλυσα. Στο δεύτερο σκέλος η κ. Αντωνίου αναρωτιέται αν οι Έλληνες πολίτες θα δείξουν την πρέπουσα  ωριμότητα ώστε να αποδεχτούν άλλο ένα μνημόνιο. Δεν νομίζω κ. Αντωνίου ότι, η ωριμότητα μπορεί να αντιμετωπίσει την οικονομική αδυναμία του καθενός από εμάς, ώστε να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες των μνημονιακών μας κυβερνήσεως. Δεν τίθεται θέμα ωριμότητας αν καταλάβαμε ή όχι τι εστί μνημόνιο. Είναι θέμα οικονομικής αδυναμίας. Σε απλά Ελληνικά «δεν έχω άλλα βρε αδελφέ, τέρμα τα δίφραγκα». Οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι προσπαθούν με επιχειρήματα που δεν πρόκειται να τελεσφορήσουν, να μας πείσουν ότι σώνει και καλά πρέπει να δεχτούμε το μνημόνιο. Απ’ την άλλη μεριά ας λένε οι εταίροι μας, ΔΝΤ, Κομισιόν, ΕΚΤ, ότι το τελευταίο μνημόνιο θα επιφέρει την οικονομική ύφεση για τα δύο επόμενα έτη. Εγώ σας τα κάνω πέντε στο νερό. Οι τοκογλύφοι γνωρίζουν την βέβαιη αποτυχία της εφαρμογής του τελευταίου μνημονίου. Όπως βέβαια γνώριζαν και την αποτυχία των δύο προηγούμενων μνημονίων. Το θέμα είναι ότι, ουδείς Έλληνας πρωθυπουργός τα τελευταία πέντε χρόνια εκμεταλλεύτηκε αυτό το γεγονός, όπως και πληθώρα άλλων ευκαιριών που παρουσιάστηκαν.

Το τελευταίο σχόλιο της αρθρογράφου μας οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα ότι, η κ. Αντωνίου δεν είναι και τόσο σίγουρη τι θα πράξει το υποτιθέμενο ώριμο εκλογικό σώμα. Το τι θα πράξει κ. Αντωνίου είναι η ηλίου φαεινότερο. Αυτό διαφαίνεται από το γεγονός ότι, η Χρυσή Αυγή ουδέποτε μετακινήθηκε από τις θέσεις της παρόλλες τις διώξεις. Συμπερασματικά αυτό σημαίνει ότι, οι Έλληνες Εθνικιστές δεν κάνουν πίσω. Είναι εύκολο στα λόγια να το περιγράφει κανείς. Αλλά όταν έρχεται η ώρα της πραγματικότητας, τότε φαίνονται οι πραγματικοί ηγέτες. Και η ηγετική ομάδα των Ελλήνων Εθνικιστών το απέδειξε και με το παραπάνω.