Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Η επιχείρηση εισβολής στο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος, είχε ήδη ξεκινήσει, όταν οι αστυνομικές δυνάμεις έζωσαν το κτίριο της τραπέζης όπως βέβαια και το οικοδομικό τετράγωνο. Μην έχοντας δρόμο διαφυγής, οι επίδοξοι ληστές, μετά από διαπραγματεύσεις με την αστυνομία παραδόθηκαν στις αρχές. θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σενάριο για ταινία, όπως βέβαια θα μπορούσε να συμβεί και πραγματικά όταν οι αστυνομικές και μυστικές υπηρεσίες της Χώρας μας είχαν εκ των προτέρων πληροφορίες για την εισβολή στην τράπεζα, πράγμα που θα τους επέτρεπε να καταστρώσουν το σχέδιο εγκλωβισμού των εισβολέων. Το ίδιο θα μπορούσε να αναρωτηθεί ο καθένας μας για τον ρόλο των αστυνομικών δυνάμεων στα χθεσινά επεισόδια.
Προχθές έλαβε χώρα η πανελλαδική απεργία όλων των κλάδων του κοινωνικού ιστού της Πατρίδος μας, που άπτονται του νέου εκλογικού νόμου. Οι κινητοποιήσεις των απεργών έγιναν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδος, με τα επεισόδια να εξελίσσονται εντονότερα στην Αθήνα. Όταν λοιπόν η πορεία των απεργών έφτασε στην πλατεία συντάγματος, μία μολότοφ προερχόμενη από ομάδα αντιεξουσιαστών, πετάχτηκε στα πόδια των δυνάμεων ασφαλείας και το πανηγύρι ξεκίνησε. Ο τόπος γιόμισε χημικά, μολότοφ, πέτρες, ξύλα, μάρμαρα κ.ο.κ. Η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική με αποτέλεσμα οι ειρηνική πορεία των απεργών να διαλυθεί άδοξα. Ανάλογα, μικρής έκτασης επεισόδια σημειώθηκαν και σε άλλες πόλεις της Χώρας μας. Το ίδιο σκηνικό συμβαίνει και ξανασυμβαίνει δεκαετίες τώρα, και το μόνο ερώτημα που ρωτά κάθε νοήμων Έλληνας πολίτης είναι : «γιατί δεν τους πιάνουν;». Ο λόγος για τους επονομαζόμενους γνωστούς-αγνώστους, οι οποίοι για σαράντα και πλέον έτη δημιουργούν επεισόδια, ενίοτε και θανατηφόρα, χωρίς να υπάρχουν από πλευράς αστυνομίας και δικαιοσύνης, οι αυτονόητες ενέργειες. Μήπως πάσχουμε από έλλειψη νόμων; Μήπως δεν επαρκούν οι δυνάμεις ασφαλείας; Αυτά τα ερωτήματα θα είχαν βάση μερικές δεκαετίες πριν, όταν πρωτοέκαναν την εμφάνισή τους οι «προοδευτικοί» του αντιεξουσιαστικού χώρου. Σήμερα δεν υφίστανται τέτοιες δικαιολογίες. Αλλά θα μπορούσε εύλογα κάποιος να ρωτήσει: «αφού η αστυνομία ξέρει ότι θα παρουσιαστούν οι γνωστοί-άγνωστοι, γιατί δεν καταστρώνει σχέδιο ώστε να πράξει τα αυτονόητα;». Η αλήθεια είναι ότι, οι φασαριόζοι των τεσσάρων δεκαετιών κάνουν την βρώμικη δουλειά τους με όποια κυβέρνηση και αν βρίσκεται στην εξουσία. Αυτό δεν είναι εκτίμηση δική μου. Είναι τα έλογα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει ο καθείς, βλέποντας το ίδιο σκηνικό για χρόνια.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, στο χώρο έμπροσθεν του Αγνώστου Στρατιώτου βρίσκονταν άνω των χιλίων αντιεξουσιαστών. Οι «εκτιμήσεις» όμως έπεσαν άλλη μία φορά έξω, μιας και η αστυνομία από των δεκάδων εκατοντάδων εξτρεμιστικών υποκειμένων, προσήγαγε μόνο… δύο. Έτσι γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις. Οι συλλήψεις δεν υπερβαίνουν ποτέ σε ποσοστό το 0,2% των ταραξιών, καθώς επίσης και ποτέ δεν μαθεύονται τα ονόματα των εκάστοτε συλληφθέντων. Αν τύχη όμως και συλληφθεί κανένας χρυσαυγίτης, όλη η Ελλάδα θα μάθει το γενεαλογικό του δέντρο μέχρι έκτης γενεάς. Δεν είναι λοιπόν αδυναμία θεσμών ώστε να συλληφθούν οι ταραξίες, αλλά έμπρακτη συγκάλυψη παρά-κρατικών.