Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Η ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΘΕΛΗΤΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ

Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Οι «σοσιαλεπαναστάτες» το έκαμαν πάλι το «θαύμα» τους. Μετέθεσαν*, σε συμφωνία με τους θεσμούς, σε βάθος χρόνου την πώληση των κόκκινων δανείων ( πρώτης κατοικίας) σε ξένα φάουντς, ώστε να μην υπάρξουν οι αντιδράσεις από πλευράς δανειοληπτών.
Πλανώνται πλάνη οικτρά όσοι είχαν την εντύπωση ότι η πρώτη φορά αριστερά θα έσωζε τα σπίτια τους από το αδηφάγο τέρας της κερδοσκοπίας. Και οι κυβερνώντες της αριστεράς θα βγουν και θα πουν στον κοσμάκη ότι, μετά από σκληρή διαπραγμάτευση έσωσαν τα σπίτια του. Το σκηνικό με τα φάουντς και τα κόκκινα δάνεια έχει την γέννησή του, όχι στη πρώην Σοβιετία, αλλά στον αντίποδα αυτής την πρωτεύουσα του καπιταλισμού. Αυτή η παρατήρηση, για όποιους ακόμη έχουν την απατηλή εντύπωση ότι τους κυβερνά η «ηθική» αριστερά. Δείτε έναν αποκαλυπτικό διάλογο** μεταξύ ενός κολλήγου και ενός οδηγού τρακτέρ (εντολοδόχου), όταν ο δεύτερος πήγε να τον πετάξει από το σπίτι του. Ο κολλήγος αδυνατούσε να πληρώσει το δάνειο που του είχε δώσει μία τράπεζα, και όλα αυτά  στην Αμερική τέλη  της δεκαετίας του 1920.
– Μα δεν φταίω εγώ. Δεν μπορώ να κάμω αλλιώς. Αν δεν το κάμω θα με διώξουν. Κι ύστερα ας πούμε ότι μου ρίχνεις και με σκοτώνεις. Θα σε κρεμάσουν, κάποιος άλλος θα έρθει με το τρακτέρ και θα γκρεμίσει το σπίτι σου. Κι έτσι δεν θα σκοτώσεις εκείνον που θα πρέπει.
– Σωστό είπε ο κολλήγος. Ποιος σου δίνει τις διαταγές; Θα πάω να τον βρω. Αυτόν πρέπει να σκοτώσω.
– Και πάλι όχι. Κι αυτός παίρνει τις διαταγές από την τράπεζα. Η τράπεζα είναι εκείνη που του λέει: «Διώξε αυτούς τους ανθρώπους αλλιώς θα διώξω εσένα».
– Θα   ‘χει  πρόεδρο κι ένα διοικητικό συμβούλιο. Θα γεμίσω λοιπόν  το τουφέκι μου και θα πάω στην τράπεζα.
– Και ο οδηγός απάντησε: «Κάποιος μου ‘λεγε πως η τράπεζα παίρνει τις διαταγές από το Ήστ. Κι οι διαταγές αυτές έλεγαν: κάνετε αποδοτική τη γη αλλιώς θα σας κλείσουμε».
– Μα καλά που σταματάει όλο αυτό; Ποιόν μπορούμε να σκοτώσουμε; Δεν έχω καμιά όρεξη να πεθάνω της πείνας πριν να σκοτώσω εκείνον που με κάνει να πεινάω.
– Δεν ξέρω, ίσως να μην υπάρχει κανένας για σκότωμα. Ίσως να μην υπάρχουν άνθρωποι σ’  όλη αυτή τη δουλειά.
– Πρέπει να σκεφτώ είπε ο κολλήγος. Πρέπει να το σκεφτούμε όλοι μας. Ασφαλώς κάποιο μέσο θα υπάρχει για να σταματήσει αυτό. Δεν μπορεί να ‘ναι σαν το αστροπελέκι ή το σεισμό. Υπάρχει κάτι κακό που το’ καμαν οι άνθρωποι και αυτό οπωσδήποτε πρέπει ν’ αλλάξει, μα το Θεό!
Ό,τι συνέβαινε τότε θα συμβεί και στην Ελλάδα όταν παρουσία κλητήρα θα υποχρεώνεται ο ιδιοκτήτης να παραδώσει το σπίτι του. Ποιος όμως θα παραδώσει το σπίτι του αμαχητί; Κανείς. Έτσι είναι κυρίες και κύριοι, όπως σωστά αναρωτήθηκε και ο κολλήγος∙ «υπάρχει κάτι κακό που το ‘καμαν οι άνθρωποι και αυτό οπωσδήποτε πρέπει να σταματήσει, μα το Θεό». Και δεν θα το σταματήσει μόνος του ένας κολλήγος της σημερινής εποχής, αλλά όλοι μαζί πλαισιώνοντας τις τάξεις του μοναδικού κινήματος στην Ελλάδα που δεν πρόδωσε του Έλληνες. Της Χρυσής Αυγής.
*Μη δούμε αύριο ότι λήγει και η απεργία των δικηγόρων
**Ο διάλογος είναι από το βιβλίο του Τζ. Στάϊμπεκ, «τα σταφύλια της οργής» σελ. 54, και αφορά πραγματικά περιστατικά που συνέβησαν σε χιλιάδες ιδιοκτήτες γής, όταν οι σοδειές των τελευταίων καταστράφηκαν από τον καιρό και αδυνατούσαν να εξοφλήσουν δάνεια που είχαν λάβει από τράπεζες.
Διαβάστε περισσότερα: https://ethnikismos.net/