Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Μπορεί
οι πανεπιστήμονες, και όχι μόνο, Αλιβιζάτος και Μαραντζίδης να θέλουν
να παρουσιάσουν μία διαφορετική εικόνα της Χρυσής Αυγής από αυτή που
πραγματικά ισχύει, μπορεί κάθε τρεις και λίγο εκφυλισμένοι ιδεολογικά
«κονδυλοφόροι» να προπαγανδίζουν ενάντια των Ελλήνων Εθνικιστών, τα
γεγονότα όμως τους διαψεύδουν κατηγορηματικά αλλά και τους εξευτελίζουν.
Σημερινά δημοσιεύματα του τύπου κάνουν λόγο για 59 επιθέσεις αναρχικών
να μετρούνται ήδη στο πρώτο τετράμηνο του 2017, και δεν έχουμε φθάσει
ακόμη στη μέση του τρέχοντος έτους. Πέρυσι συνολικά οι επιθέσεις ήταν 89
όλη τη χρόνια. Αν προσπαθήσει κάποιος να καταμετρήσει τα σπασμένα
μηχανήματα επικύρωσης εισιτηρίων, τα καμένα τρόλεϊ καθώς και τις
καταλήψεις δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων ανά την επικράτεια, θα χάσει
το λογαριασμό.
Οι επιθέσεις στα γραφεία της Χρυσής Αυγής ανά την Ελλάδα
είναι δεκάδες, με ουδένα ΜΜΕ να κάνει λόγο για τέτοια γεγονότα, μιας και
τα γραφεία αυτά επανδρώνονται από «φασίστες» και όχι από ανθρώπους.
Είναι οφθαλμοφανές και από τον πιο αντικειμενικό παρατηρητή ότι η βία
που έχει εξαπολύσει η αριστερά με τους παρακρατικούς αναρχικούς και τους
λοιπούς μπαχαλάκηδες, έχει πολλαπλασιαστεί από τη στιγμή που το «ηθικό»
πλεονέκτημα ανέλαβε την εξουσία. Κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να πει
ξεκάθαρα ότι πρόκειται για βία με αριστερό πρόσημο, ούτε καν ο αρχηγός
της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κανείς τους δεν «τολμά» να κατονομάσει
και να υποδείξει ότι το παρακράτος έχει όνομα ιδεολογικό αλλά και χρώμα.
Δεν τολμούν, γιατί όλοι τους βλέπεται, βολεύονται αυτή η βία να είναι
«αχρωμάτιστη» και πολλές φορές να μην χαρακτηρίζεται καν σαν βία. Αυτή
είναι η στάση που κρατούν όλοι οι αντιπολιτευόμενοι του «συνταγματικού»
τόξου και ο λόγος είναι εμφανέστατος. Τους ενδιαφέρει να βρίσκεται πάντα
στο προσκήνιο η υποτιθέμενη και κατασκευασμένη βία της Χρυσής Αυγής.
Τότε όλων αυτών τους δίδεται η ευκαιρία να ξεσπαθώσουν και να βγάλουν τη
κακία τους και την αθλιότητά τους πάνω στη Χρυσή Αυγή. Έχουμε ακούσει
τα πάντα. Για φασίστες, για υμνητές του Χίτλερ, για μισαλλόδοξους, για
ρατσιστές, για φίδια μαύρα που βγήκαν από τ’ αυγά και πάει λέγοντας.
Παρ’ όλα αυτά, τα γεγονότα και η κατακραυγή της κοινωνίας για τον
αρνητικό προστατευτισμό που της παρέχει το κράτος, δείχνουν ότι μπορεί
το αβγό να έσπασε και να βγήκε όξω ένα φίδι. Το φίδι όμως δεν είναι
μαύρο, αλλά άλικο όσο δεν παίρνει, καταδεικνύοντας την άρρηκτη σχέση
που έχει η αριστερά με τους αναρχικούς και τους λεγόμενους
αντεξουσιαστές. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο, πράγμα που λίγοι γνωρίζουν,
ότι στο πρώτο άτυπο σοβιέτ που συστάθηκε επί Λένιν ώστε να παρθεί η
απόφαση για την Οκτωβριανή επανάσταση και στην οποία δεν έπεσε ούτε μία
τουφεκιά, μέσα στο εικοσαμελές συμβούλιο υπήρχαν και τέσσερις αναρχικοί.
Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι, όπου προσπαθεί να εγκατασταθεί η αριστερά,
πάντα αυτή η πορεία συνοδεύεται ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ, από τη βία. Την κόκκινη βία
που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εκάστοτε αριστερής κυβέρνησης.
Διαβάστε περισσότερα: https://ethnikismos.net/