Κυριακή 6 Μαΐου 2018

Η αθώωση της Σώτης Τριανταφύλλου και το αδιέξοδο του «αντιρατσιστικού νόμου»

Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν τις τελευταίες ημέρες για την αθώωση της Σώτης Τριανταφύλλου για την κατηγορία υποκίνησης «ρατσιστικής βίας». Κατηγορία, η οποία της απαγγέλθηκε ύστερα από μηνυτήρια αναφορά του ειδικού σε θέματα «αντιρατσισμού», «αντιτσιγγανισμού» (ή μήπως «αντιρομανισμού»;), «αντιτρανσφοβίας», κ.τ.λ. Παναγιώτη Δημητρά.Μια ενδεικτική απάντηση (με μπόλικη δόση ειρωνείας) στην μεθοδολογία του Δημητρά ήταν το κείμενο του Τάκη Θεοδωρόπουλου στην «Καθημερινή» με τίτλο «Επάγγελμα δικαιωματιστής». Παρά τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές που έχουμε με τον συγγραφέα του κειμένου αυτού, τα γραφόμενά του αξίζει να μελετηθούν και ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Ενδιαφέρον, όμως, έχει και το άρθρο του φιλελεύθερου δημοσιογράφου Κώστα Γιαννακίδη στο «Protagon.gr» με τίτλο «Ας πούμε ότι δεν ήταν στο εδώλιο η Σώτη…». Λίγο μετά την αρχή του κειμένου, αναφερόμενος στον Δημητρά γράφει τα εξής:
Ο Παναγιώτης Δημητράς εκπροσωπεί μία ΜΚΟ, το Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι, αλλά θα καταλάβετε πιο εύκολα περί τίνος πρόκειται αν σημειώσετε ότι ανήκει και στη Γραμματεία της Ένωσης Ουμανιστών Ελλάδας -δεν φανταζόμουν ότι οι ουμανιστές διαφοροποιούνται διακριτά από τον γενικό πληθυσμό. Ο Δημητράς κάνει μηνύσεις. Σχετικά εύκολα. Εξ όσων γνωρίζω, έχει μηνύσει και έναν άνθρωπο κατά λάθος, από κεκτημένη ταχύτητα. Υποθέτω κάποια στιγμή θα καταθέσει και ασφαλιστικά μέτρα για να μην παίζεται «Ο Αράπης» του Ζαμπέτα. Γενικά ο αντιρατσιστικός νόμος διευκολύνει αυτά τα πράγματα. Ωστόσο ο κ. Δημητράς δεν δήλωσε παράσταση πολιτικής αγωγής στη δίκη της Τριανταφύλλου. Προφανώς επειδή το μπάτζετ δεν αρκεί για ανθρώπινα δικαιώματα και δικηγόρους”.
Πολύ πιο ενδιαφέρον, όμως, έχουν τα όσα αναφέρει πιο κάτω, όπου διαβάζουμε τα εξής: “Και τώρα, ας κρατήσουμε την ιστορία, αλλάζοντας τον πρωταγωνιστή. Δεν είναι η Σώτη Τριανταφύλλου, είναι ένας χρυσαυγίτης. Και γράφει ακριβώς τα ίδια. Θα τον μηνύσει ο Δημητράς; Θα τον μηνύσει. Πώς θα αντιδρούσαν ο Θεοδωράκης, ο Θεοχάρης και ο «Μάρκος Δραγούμης» αν το δικαστήριο εξέδιδε την ίδια απόφαση; Πιθανότατα δεν θα έλεγαν λέξη. Το πολύ να εξέφραζαν τον προβληματισμό τους. Σωστά, γιατί αλλιώς εννοεί κάτι η Τριανταφύλλου και αλλιώς ο χρυσαυγίτης. Αυτό, όμως, μπαίνει προς συζήτηση στο ακροατήριο. Τι θα έγραφαν οι απλοί άνθρωποι στο facebook; Ότι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στη Δικαιοσύνη. Το παράδειγμα θα μπορούσε να γίνει πιο ακραίο.
Υπάρχει περίπτωση να μηνύσει ο Δημητράς κάποιον που υιοθετεί υβριστικούς χαρακτηρισμούς για τους χρυσαυγίτες; ΚαμίαΤο επίδικο είναι, όπως λέμε, η ελευθερία του λόγου; Όχι ακριβώς. Εξαρτάται πάντα ποιος μιλάει και τι λέει. Υπερασπιζόμαστε την ελευθερία του λόγου είτε για απόψεις με τις οποίες συμφωνούμε, είτε για ανθρώπους που κατά γενική ομολογία εκτιμούμε. Δεν είναι, άλλωστε, όλοι ίδιοι για να υποστούν κοινή κρίση. Είναι ένας ιδιαίτερος νόμος. Μπορεί να τιμωρεί την προτροπή σε πράξεις μίσους, αλλά δίνει μεγάλα περιθώρια στην υποκειμενική ερμηνεία. Θεωρητικά κάποιος δικαστής μπορούσε να αποφασίσει ότι η Τριανταφύλλου δεν εκφράζει μόνο άποψη, καλεί και σε πράξεις βίας εις βάρος των μουσουλμάνων. Και την επομένη να αθώωνε τον χρυσαυγίτη. Θα ήταν πάντα στο γράμμα του νόμου”.
Πάνω στα όσα προηγήθηκαν, αυτό που έχουμε να πούμε είναι: α) Όντως, αυτοί που τώρα πανηγυρίζουν για την αθώωση της Τριανταφύλλου σε ανάλογη περίπτωση αθώωσης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ θα κατέβαζαν «μαύρες πλερέζες». Το πιο πιθανόν, μάλιστα, θα ήταν να έβγαζαν ανακοινώσεις καταδίκης της αθωωτικής απόφασης, δείχνοντας το πως εννοούν στην πραγματικότητα την «ελευθερία της έκφρασης».
β) Τι εννοεί ο δημοσιογράφος λέγοντας «Σωστά, γιατί αλλιώς εννοεί κάτι η Τριανταφύλλου και αλλιώς ο χρυσαυγίτης»; Δεν το κάνει πιο λιανά; Να του θυμίσουμε ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ σύρθηκε στα δικαστήρια επειδή κάποιο… απίθανο μυαλό θεώρησε ότι ένα εξώφυλλο εφημερίδας με τίτλο «Όχι στον ρατσισμό κατά των Ελλήνων», με υπότιτλο «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και αναφορά «εναντίον της λαθρομετανάστευσης» προωθεί στην… «ρατσιστική βία». Το αποτέλεσμα ήταν, βεβαίως, αθωωτικό, αλλά και μόνο το γεγονός ότι μια τέτοια υπόθεση έφτασε μέχρι την δικαστική αίθουσα δείχνει πολλά. Είναι προφανές ότι (και) ο Γιαννακίδης πέφτει στην παγίδα της κατεστημένης άποψης για τους «μισανθρώπους» Χρυσαυγίτες.
γ) Εννοείται ότι ο Δημητράς ΠΟΤΕ μέχρι τώρα δεν έκανε μηνυτήρια αναφορά έστω και σ’ έναν αυτούς που απείλησαν την σωματική ακεραιότητα των Ανδρών και των Γυναικών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ (με τις απειλές να κυμαίνονται από «ξεκοιλιάσματα», «κρεμάλες» και σφαίρες διαμέτρου 9mm, μέχρι «νοσηλεία στην εντατική», «θάψιμο στο χώμα» κ.τ.λ. Και ούτε πρόκειται να το κάνει, γιατί δεν είμαστε ούτε «ψευτομακεδόνες», ούτε «τούρκοι της Δυτικής Θράκης», ούτε «τσάμηδες», ούτε «ρομά», ούτε «γκέι», ούτε «λεσβίες», ούτε «τρανσέξουαλ», ούτε «τραβεστί», ούτε «κουήρ», ούτε «ίντερσεξ», ούτε τέλος πάντων διαθέτουμε κάτι από τις ιδιότητες, που με τόσο πάθος υπερασπίζεται ο εθνομηδενιστής αυτός.
Όντως, ο «αντιρατσιστικός νόμος», έτσι όπως είναι γραμμένος, επιδέχεται υποκειμενικών ερμηνειών, απ’ αυτούς που για «ψύλλου πήδημα» μοιράζουν σαν τα στραγάλια τις μηνυτήριες αναφορές, με αποτέλεσμα να έχουμε δίκες-τερατουργήματα. Θα επανέλθουμε, εάν χρειαστεί, καθώς ένα τέτοιο θέμα που αποκλείει και πολύ χειρότερα ποινικοποιεί την αντίθεση στην «πολιτική ορθότητα» άποψη είναι πολύ πιθανόν να τα ξαναδούμε και πάλι επίκαιρο ως σύγχρονο «κυνήγι μαγισσών» από τους μοντέρνους «ιεροεξεταστές».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ